Yunan mifologiyasında insanlarla tanrılar sanki bir evin içərisində yaşayırlar. Tanrılar insanlarla eynidir, onlara bərabərdir. Tanrılar da insanlar kimi sevinə, kədərlənə bilir, insanlar kimi yeyib-içir, törəyə, xəyanət edə, evlənib boşana bilirlər. Bu dediklərimiz yalnız yunan mifologiyasına aiddir. Mifin beşiyi Şərqdirsə, paytaxtı Afinadır. Mif tanrıları oyuncaq kukla kimi insanları əlində oynadır, onlarla

Rolf Dobellinin “Xətasız düşünmə sənəti” kitabında dəfələrlə tələyə düşdüyümüz “ən məkrli düşüncə səhvləri” diqqətlə araşdırılır. Və bizə çox qəribə görünən bəzi suallara cavablar verilir. Məsələn… Niyə öz biliklərimizi sistematik olaraq gözümüzdə böyüdür və digər insanların daha axmaq olduğunu düşünürük? Niyə bir şeyin məhz milyonlarla insan doğru bilir deyə daha doğru

Ceyms Vud – (James Wood) 1965-ci il, noyabrın 1-də İngiltərədə doğulub. İngilis-amerikan ədəbiyyatı üzrə mütəxəssisdir, tənqidçi, esseist, romançıdır. 2014-cü ildən Harvard Universitetinin professorudur. “Nyu-yorker” jurnalının ştatlı müəllifidir.  Təhkiyə 1. Bədii mətnin xeyli pəncərəsi olsa da, ancaq iki-üç qapısı var. Bir hekayəni üçüncü şəxsdə, birinci şəxsdə, hətta uğurlu nümunələri nadir olsa

(sosial-kulturoloji araşdırma cəhdi) “Mey ağızda qürub eləyir: zühuru yanaqlardadır”. -Dəqiqi “Fəthi-meyxanə üçün oxuyalım fatihələr, Ola kim, üzümüzə açıla bir bağlı qapu”. -Füzuli “Gəl ənəlhəq sirrini meyxanədə meydən eşit”. -Nəsimi Bugün Azərbaycanın tele və radio məkanına intensiv şəkildə meyxana “əkilir”. Sabah kim nə biçəcək, heç kəs deyə bilməz. Amma fakt bu

(Romana önsöz) “Qızıl darı tarlaları” mənim yazdığım doqquz uzun romandan biridir, amma yazdıqlarımın içində ən çox marağa səbəb olan bu əsərimdir. Ona görə, məndən söz düşəndə “Qızıl darı tarlaları”nı yazan Mo Yan deyirlər. Romanın birinci bölümü olan “Qızıl darı tarlaları”nı 1984-cü ilin qışında bitirdim, o vaxtlar uzun hekayə idi və

“Heç olmasa hardasa bizə aid nəsə qalacaqmı? – Heç nə, heç nə qalmayacaq. Dünya yox olandan sonra bizim nə zamansa mövcud olduğumuz və nələrsə yaratmağımız barədə heç bir yerdə zərrə qədər də məlumat qalmayacaq. Biz bu kainatda təkik. Xatirəmizi yaşadacaq heç kəs yoxdur…” «Melanxoliya» filmindən (Rejissor Lars Fon Triyer) Qlamur

Kometa əfsanəsi  “Hardan peyda oldu bu insanlar”, ilahi?! Hər yanı, hər yeri işğal etdilər. Hər tərəf canilərlə dolub-daşdı. Bəs kimdir bu cinayətkarlar? Bunu bilmək üçün qədim mayyalıların məskəninə baş çəkməliyik. Yerinizi rahatlayın, xanımlar və cənablar. Yolumuz uzundur. Gedirik Meksikaya. Ordan da cənnətə. Karlos Fuentesin “Adəm cənnətdə” romanı “meksikomediyadır”. Hadisələrin bir

Alfred Alvares – XX əsr ərəfəsində intihar   İntihar teması  XIX əsrin axırında da ədəbiyyatdan əskik olmadı, hətta onun bir hissəsinə çevrildi. Romantiklər öz qızıl dövrlərində intihar fikrini düha üçün ödənməli bədəl kimi hamının beyninə yerləşdirmişdi. Sonralar bu fikrə  inancları zəifləsə də, Romantiklərdən sonra artıq heç nə əvvəlki kimi deyildi.

Məşhur fransız müğənnisi Edit Piafın həyatından bəhs edən “Balaca sərçə” adlı filmdə (rejissor Olivye Daan, Fransa). rejissor, operator işi, kino dili baxımından maraqlı heç nə yoxdur. Maraqlı olan yalnız Edit Piafın həyatıdı. Onun itkilərlə dolu həyatında yeganə işıq səsi, istedadı olub. Ona görə də hətta ağrıdan ayaq üstə dayana bilmədiyi

Sənət ruhunun tənbəlliyimi məğlub etdiyi bir günün sonunda İçəri Şəhərdə yerləşən evlərin damının birində, açıq havada baxdığımız filmi xatırlayıram. Səyyar kinoqurğu (projektor) vasitəsilə işıqlandırılan filmi həmişəki kimi yanaşı oturaraq ay işığının özünü göstərməyə başlayan bəyaz gecəsinin müşayiəti altında izləyirdik. Şəhərin sənətçi, əldə-qayırma, epatajçı gənclərindən xeylisi orada idi. Axşam-axşam çöldəki qışın