Fəxri Ağayevin  “Saxla zamanı, gələr zamanı” kitabı bu günə kimi oxuduğum ən təsirli şəxsi inkişaf kitablardan biridir. Ümumiyyətlə “şəxsi inkişaf”la bağlı ədəbiyyata maraq göstərən biri deyiləm və bu cür kitabların effektivliyini “sabun köpüyünə” bənzədirəm. Oxşar ədəbiyyat çox vaxt müvəqqəti motivəedici olmaqla yanaşı, təsir gücünü uzunmüddətli saxlamaq iqtidarında da olmur. Həmin

“Xanım Pereqrinin qəribə uşaqlar üçün evi” kitabını oxuduqca uşaqlığımı xatırladım. Çoxdandır uşaq ədəbiyyatından heç nə oxumurdum. Bilmirəm bu macəra dolu romana “nağıl” demək olar ya yox, hər halda mütaliədən zövq aldım və hazırda kitab haqda fikirlərimi bölüşmək qərarına gəlmişəm. Nağılları xoşlayırsınız? Mən şəxsən indinin özündə də, 31 yaşında olsam da

“Şahzadə Bari” romanı bir qızın uşaqlıqdan bəri çəkdiyi iztirablar barədədir. Cənubi Koreyalı yazıçı Hvanq Sok Yonqun yazdığı bu kitab əziyyət-işgəncələr və tənhalıq ağuşuna atılmış Bari adlı qızın həyatından bəhs edir. “Bari” elə “tulla, atmaq, atılmış” mənasına gəlir. Ona bu adın qoyulması da təsadüfi deyil. Ailədə yeddinci qız uşağı kimi dünyaya

Beynəlxalq sosialist hərəkatı liderlərindən olan Jean Jaurès deyirdi ki, inqilab proqresin barbar üsuludur. “Winter on Fire”(“Atəşdəki qış”) sənədli filmi Ukrayna xalqının proqres naminə 2014-cü ildə etdiyi tarixi inqilabdan bəhs edir. Barbar da olsa hər hansı proqres, inkişafa meyilli dəyişiklik zərurəti yaranıbsa, həmin inqilab çibanı mütləq partlamalıdır. Bugünə kimi dünya çoxsaylı

“Xilas olmadım ki; Şərəfimin lazım bildiyi kimi, 19 noyabr,1918-ci ildə beynimə bir güllə sıxdım; mən ölüyəm, içimdə yaşayan mən deyiləm.O gündən bu yana “mən” deyə bir şey bilmirəm… Mən millət üçün öldüm. Bu səbəbdən içimdə yaşayan hər şey yalnız millət üçün yaşayır. Etməli olduğum şeyi edirəm, çünki hər gün ölürəm.

“Till Human Voices Wake Us”(“İnsan səsləri bizi oyadana qədər”) filmi sehrli, sakit, bir az da tapmacalı təsirə malikdir. Avstraliyalı rejissor Michael Petronin 2020-ci ildə çəkdiyi “Messiah” serialı barədə internetdə bəzi məqalələr oxuya-oxuya gəlib onun filmoqrafiyasına baxanda “İnsan səsləri bizi oyadana qədər” bədii filminə də rast gəldim. Casus-triller janrında olan “Messiah”

Hərdən sosial mediada qadın sünnəti ilə bağlı paylaşımlar və yazılanların həqiqəti əks etdirmədiyi haqda şərhlərə rast gəlirik. Çünki insanlar “qadın sünnəti”nin nəyə lazım olduğunu bilmir. Bilməyib danışmaq yaxşı şey deyil, insanı yanlış qərarlar verməyə sövq edir. Həmvətənlərimin bu mövzuda, az da olsa, məlumatlanmasına kömək etmək üçün müasir argentinalı yazıçı Federiko

Həyatın ölüm və dərin məyusluq kimi müəyyən yükləri var ki, insan bunları daşıya bilmir, hətta bəzən qəbul da etmək istəmir.  *** Çox sevdiyim və fikrimcə, günümüzün ən yaxşı rejissorlarından sayılan Coel və İthan Koen qardaşlarının “Orada Olmayan Adam” (The Man Who Wasn’t There, 2001) adlı filminə ilk dəfə baxdım. Koen

“Hasta la Vista” filmi məhdudiyyətsiz seks barədədir. Yox, film özündə erotik, pornoqrafik elementləri daşımır. “Hasta la Vista” 3 gənc əlilliyi olan oğlanın bəkarətdən xilas olmaq üçün etdikləri səfər barədədir. Bəli “Hasta la Vista” ifadəsi ispan dilindən tərcümədə “xudahafiz” sayılsa da, dublyaj olunan ölkələrdə filmin adını “Olduğun kimi gəl” kimi tərcümə

Corc Sonders Random Hausa verdiyi müsahibədə “Linkoln bardoda” romanının ideyası barədə danışarkən deyir: “Vaşinqton DC-də idik, maşınla Oak Hill qəbiristanlığının yanından keçirdik. Bir dostum vətəndaş müharibəsi dövründə Linkolnun kiçik oğlunun burda dəfn edildiyini dedi. O dövrün qəzetləri yazırmış ki, Linkoln dəfələrlə məzara girərək oğlunu qucaqlayıb. Bunu eşidəndə zehnimdə bir xəyal