“Fərqlilik axtarırsan” – insanlardan ən çox eşitdiyim və məni ən düzgün ifadə elədiyini düşündüyüm kəlmələrdən biridir bu. Xüsusilə, insan münasibətlərində. Unikallığıyla öz həyat yolunu digərlərindən fərqli eləməyə çalışan insanlar. Və belə insanları həmişə tanımaq istəmişəm. Ümumən belə obrazları daha çox kitab və filmlərdə izləyib, oxumuşam. Amma İkinci Qarabağ müharibəsi ərzində

Həyat oxunmamış kitabdır. O, insana nə bəxş edəcək, hansı taleyi yaşadacaq bilinmir. Həyatımızın ağ və qara rənglərdən, günümüzün işıqlı səhərdən və qaranlıq gecədən, ömrümüzün toydan və yasdan, iqlimimizin isti və soyuqdan ibarət olduğunu qəbul etmişik. Bəxtiyar Vahabzadə demiş, “həyat iki rəngdir, təkcə ağ deyil. Birini götürmək qəbahətindir”. Zidiyyətli, mürəkkəb reallıqda

Bəzi filmləri dərinliklərində gizlənən mənalarını anlaya bilmək üçün bəzən dəfələrlə izləmək lazım gəlir. Haqqında bəhs edəcəyim filmi də iki dəfə izlədikdən sonra yazmaq qərarına gəldim. 2018-ci il Amerika istehsalı olan “Bird box” qorxu və elmi-fantastika janrındadır. Susanne Bierin çəkdiyi film Josh Malermanın  “Qəfəs” romanına əsaslanır. “Netflix” platformasında yayımlanan ekran əsərində

 Nədəndir bilmirəm, amma bir “incəsənət aşiqi” kimi mərkəzində qadın fiquru dayanan əsərlər hər zaman  diqqətimi cəlb edir. Bəlkə də şüuuraltına hopan feministlik duyğusunun basqısından qaynaqlanır.  Frida Kahlo, Kleopatra, Diana…Siyahını  genişləndirmək olar, amma, Diananın bu obrazlar içərisində fərqli və özəl bir yeri var deyə bilərəm. Onun müsahibələri, haqqında çəkilən sənədli filmlər

“Səni hər halınla sevirəm…” deyə biləcəyiniz kimsə varmı həyatınızda? Filmi izləyərkən həm düşündüm, həm də kədərləndim. Həyatımızdakı insanları olduqları kimi qəbul edə bilirikmi? Film məhz bizi bunu düşünməyə vadar edir. Haqqında bəhs etdiyim “The beauty inside”, Amerika istehsalı olan eyniadlı filmin Cənubi Koreya versiyasıdır. 2015-ci ildə çəkilən filmin rejissoru Bek

Yabanı armud ağacı yoxsa çaqqal armudu? Kann film festivalından mükafatsız dönsə də, 10 dəqiqədən çox ayaq üstə alqışlanan “Ahlat ağacı” filmi formaca rejissorun “Mayıs sıkıntısı” filminə bənzəyir. Lakin mahiyyətcə həmin filmdən çox fərqli və daha geniş döngələri olan peripetiyalardan ibarətdir. Əvvəlcə deyim ki, ahlat ağacının tərcüməsi bizim türkcəylə “yabanı armud

Bir kinosevər və hətta  kinowoman olaraq məni yaxın zamanlara qədər düşündürən məsələlərdən biri film janrlarına münasibətdə heç cür obyektivliyimi qoruya bilməməyimdir. Bu ənənəm hələ kino üzrə təhsil aldığım zamanlardan davam edir. Xüsusilə də, romantik janrda çəkilən filmlərə qarşı önyarğılı, barmaqarası yanaşırdım, insanların hönkürüb izlədiyi filmlər mənə təsir etmirdi, bizim nəslin

ABŞ yazarı Frensis Skott Fitsceraldın “Möhtəşəm Qeytsbi” əsəri belə başlayır: “Yeniyetmə vaxtlarımdan atamın verdiyi bir öyüdü qulağımda sırğa eləmişəm: nə zaman birinə qarşı tənqidi yanaşmalı olsan, unutma, hamı sənin imkanlarınla dünyaya gəlməmişdir!” Bu roman “Caz əsri”nin ən gözəl nümunələrindən biri hesab edirlər. Ötən əsrin əvvəllərinin Amerika ədəbiyyatı xatırlananda mütləq Frensis

Erich Fromm bizlər üçün çox dəyərli miras qoyub gedib. Bu onun “The Art of Loving”(“Sevmək sənəti”) kitabıdır. Qəlbi sevgi ilə dolduran bu əsər o qədər incə və müdrik kitabdır ki, oxuyanın zehnini yeniliklərlə doldurur. Dolmuş sahələr sevgi impulslarını beyin və ürək arasında yüksək keyfiyyətli rabitə şəraitində, sürətli nəqliyyat vasitələri kimi

   Bizi istəyirlər bizdən Bizim olmayan özümüzü Özümüz olmayan bizi –Fəridə     – Hər şey qaydasındadı? – Özün kimi ol! – Normal ol! – Hər şey qaydasındadı? – Səninlə normal danışmaq mümkün deyil! – Hər şey qaydasındadı? – Özün kimi ol! – Normal ol! – Özün kimi ol! – Hər