Amerikalı rejissor Jozef fon Şternberq 1894-cü ildə Vyanada doğulub. Ailəsi bir neçə il sonra yeni, yaxşı həyat ümidi ilə Amerikaya köçüb.  Şternberq 1923-cü ildə Hollivudda rejissor assistenti işləyib. Prodüserlər titrlərdə aristokrat adlara üstünlük verdiyi üçün onun adına “fon” əlavə edilir və Şternberq bunu ömrünün axırına kimi saxlayır.  1924-cü ildə o,

Üç-dörd ayın söhbətidir, əyalətdə yaşayan aktrisadan bəhs edən bir filmin təqdimatında idik. Film bu aktrisanın-qadının həyat eşqindən bəhs edirdi. Ədəbiyyatçı dostlardan biri müzakirə vaxtı belə bir sual səsləndirdi: Bu necə aktrisadır ki, Şekspirin əsərlərinin adını bilmir? Əlbəttə, dostum haqlı idi. Amma bu sual başqa bir sual yaradırdı: O qadın Şekspiri tanımaya-tanımaya

Şair, esseist Qismət Rüstəmov yazır: “Gömrüyün hər gün biri çıxan “fətva”ları onu göstərir ki, bir azdan üç kitabdan artıq sifariş etmək qrup seks sayılacaq. Ümumiyyətlə, bu kitabların bir qutuda belə yanaşı, alt-üst pozada o boyda yolu gəlməsi külliyən zinadır. Kim qarantiya verə bilər ki, yolda Verlen Remboya əl atmayacaq, Nitşe

Bir kinosevər və hətta  kinowoman olaraq məni yaxın zamanlara qədər düşündürən məsələlərdən biri film janrlarına münasibətdə heç cür obyektivliyimi qoruya bilməməyimdir. Bu ənənəm hələ kino üzrə təhsil aldığım zamanlardan davam edir. Xüsusilə də, romantik janrda çəkilən filmlərə qarşı önyarğılı, barmaqarası yanaşırdım, insanların hönkürüb izlədiyi filmlər mənə təsir etmirdi, bizim nəslin

Aygün Aslanlının “Skafandrlı adam” kitabından ALTINCI CƏHD-dən   – Fuad müəllim, istəyirəm, yenə xronoloji ardıcıllığa qayıdasınız. Birinci söhbətimizdə “Məhv olmuş gündəliklər”ə qədər danışdınız. Sonra nə baş verdi? – O baş verdi ki, birdən birə 20 yaşında  cavan oğlanı, ikinci kurs tələbəsini Dövlət Akademik Dram Teatrına   qəbul elədilər. Ondan sonra

Səhərdir. Hiss olunur ki, bu gün günəş möhkəm şığıyacaq. Hasardan biraz aralıda kiçik  qara daşın üstündə birtəhər otururam. Donumun açıq yaşıl krujevasının ətəyə birləşən yerini dırnaqlarımla sökürəm. Axır ki barmaqlarım təzə donda məşğul olmağa özünə yer tapa bilir. Ətraf tamam səssizlikdir. İşə gedən gedib, heyvanı novata qatan qatıb. Başımı azca

(əvvəli) 3 aprel 1939-cu ildə “Pravda” “Ümumittifaq Kommunist (bolşevik) Partiyasının 18-ci qurultayının nəticələri haqqında” material dərc etdi. “Yoldaş M.Bajanın 2 aprel 1939-cu ildə Kiyev ziyalılarının toplantısındakı çıxışı”. Ukraynalı şair Mikol Bajan İ.V.Stalinin yazıçılardan Aleksandr Fadeev və Pyotr Pavlenko ilə görüşü barədə məlumat verirdi. “Yoldaş Stalin bu yoldaşların, əfsus ki, hələ

Aygün Aslanlının “Skafandrlı adam” kitabından DÖRDÜNCÜ CƏHD Buzovnadakı çəkilişdən sonra iki həftə Fuad müəllimə zəng eləmədim. Düzü,  orada gördüklərim, Aydın Talıbzadənin “Şərəfnamə”sində oxuduqlarım gözümü qorxutmuşdu. Özümü labirintə düşmüş kimi hiss eləyirdim. Ətrafı ilə özü arasına uzun distansiyalar qoyan bir insanı, aktyoru qısa müddətə necə çözmək olar? Yadıma “teatr.doc”- sənədli teatr

Sitar virtuozu Ravi Şankarın anadan olmasından yüz il sonra, onun hind klassik raqa musiqisinin meditativ olaraq yenidən kəşf edilməsi koronavirus böhranı dövründə rezonans doğurdu. Koronavirus böhranı dövründə bir çox insanın yaşadığı tənhalıq, hindistanlı sitar əfsanəsi Ravi Şankarın tez-tez bölüşdüyü bir hissdir.  1977-ci ildə musiqiçi, “Bu qədər sevgi gördüm, amma yalnızlığım

Aleksandr Otaroviç Tamazşvili Sankt-Peterburqdakı Rusiya Oriental Tədqiqatlar (Şərqşünaslıq) İnstitutunda çalışıb. O, Nizami Gəncəvinin, Azərbaycanın milli kimlik atributu kimi, siyasiləşdirilməsi və 800 illik yubleyi ilə bağlı aşağıdakı məqalənin müəllifidir. Məqalənin əsli rus dilindədir, burada isə məqalə ingilis dilindən tərcümə edilib. SSRİ-də Nizami Gəncəvinin tədqiqat tarixindən: ildönümü ətrafında – Y.E.Bertels, İ.V.Stalin və