1989-cu ildə Harold Pinterin “Dağ dili” və “Ad günü”  pyesləri Nyu-Yorkda ilk dəfə səhnəyə qoyulur. Tənqidçi Frank Riç Nyu-York Times qəzetində pyeslərin hər ikisinin eyni “qrotesk final”la bitdiyini və bu finalda müdafiəsiz insanın “naməlum bir quruma xidmət edən səliqəli geyinmiş quldurlar tərəfindən uçuruma itələndiyini” yazmışdı.  Frank Riç belə davam edirdi:

ArtLogos Stanislavski Elektroteatrının direktoru İrina Zolina ilə müsahibəni təqdim edir. – İrina Vyaçeslavovna, siz Rusiyanın ən tanınmış teatrlarından birinin direktorusunuz və uzun müddətdir ki, teatr prodüserliyi ilə məşğul olursunuz. Rusiya teatrlarında menecment siyasəti hansı istiqamətdə aparılır? Teatrların idarəetmə strategiyası konkret teatrın xüsusiyyətlərinə görə qurulur. Bütün Rusiya teatrlarının hamısını əhatə edən

KUKLA TEATRI TAMAŞALARINDA TEATRALLIQ VƏ EKZİSTENSİYA MƏSƏLƏLƏRİ Dünyəvi əhəmiyyət daşıyan teatr axtarışlarının daha çox aktuallaşdığı XIX-XX əsrlərdə, müasir teatr aləminin aparıcı dramaturq və rejissorlarının fəaliyyəti Qərblə Şərqin ünsiyyəti fonunda formalaşırdı. Qərblilərin Şərq mədəniyyətini geniş şəkildə mənimsəməsi prosesi məhz XVIII-XIX əsrdən başlayır. Qədim Şərq ədəbi nümunələrinin ingilis, alman, fransız və rus

Brodvey əvvələr Manhettendə qaya və bataqlıqlar arasında bir yer idi. Holland gəlmələr bataqlığı yola çevirib adını “Heerestraat”, yəni “lordlar küçəsi” qoyur. Sonralar şəhərin adı ingilis dilinə uyğunlaşdırılaraq olur Brodvey. Holland dilində “breede weg” “böyük yol” deməkdir. Broadway sözü isə ingiliscədən “geniş küçə” kimi tərcümə olunur. Brodvey Nyu-Yorkun kult şəhərlərindən sayılır.

Dünyanın məşhur teatr xadimlərindən biri, Bertolt Brextdən (Bertolt Brecht) sonra siyasi teatrın ən tanınmış nümayəndəsi, teatr sahəsində islahatlar etmiş şəxs – Auqusto Boal (Augusto Boal). Düşüncələri dünya teatr mühitində maraqla qarşılanan, eksperimental teatrın qollarından birinə çevrilən “Əzilənlərin teatrı”nın (Theatre of the Oppressed) yaradıcısı Boal 1931-ci ildə Brazilyada, Rio-de-Janeyro şəhərində doğulub. 

  – Yəni teatr var ki? Öz günü-güzəranı, dərdi-çoru ilə əlləşən sadə adamın bu sadə görünən sualı hardan baxsaq çox ciddidir. Doğrudan da, bu gün teatr varmı? Onun bu cəmiyyətdə yeri nədən ibarətdir? Yəni və daha dəqiqi, fiziki olaraq deyil də, fəlsəfi olaraq teatr mövcuddurmu? Onun hansısa suallar qoymaq gücü

Rəqs teatrı deyəndə gözümüzün önünə kimlər gəlir? Pina Bauşun “Tanztheater”i, Hicikata Tatsumi və Ohno Kazuonun “Buto” rəqsi, “Sasha Valtz & Guests” qrupunun rəhbəri  Saşa Valtz  və digərləri. Bu yazıda müasir rəqs teatrı anlayışı və onun ən tanınmış nümayəndələri barədə, qısa da olsa, məlumat verməyə çalışacağıq. Müasir rəqs XIX əsrdə Amerikada

Dünyanın çoxsaylı teatr mütəxəssisləri XXI əsrin postdramatik teatr dövrü olduğu qənaətlərini getdikcə daha ucadan səsləndirirlər. Bu qənaətlərin elmi-nəzəri və təcrübi arqumentasiyası daha çox Avropa milli-mədəni identifikasiyasının problemləri ilə şərtlənir. Bu zaman dünyamızın bütün “cəbhə boyu” istər siyasi-iqtisadi, istər coğrafi-ekoloji, istər sosial-mədəni, istərsə də ideoloji-ictimai dəyişikliklərə məruz qaldığı faktı önə çəkilir.

Piter Bruk XX əsr İngilis teatrının mərkəzi fiqurlarındandır. Teatrşünaslıq elmi Brukun rejissurasına geniş yer ayırmış, onun quruluş verdiyi tamaşaları ətraflı təhlilə çəkmişdir. Amma Brukun rejissurasından az önəm daşımayan teatr sənəti haqqında nəzəri fikirləri həmişə bir qədər diqqətdən kənarda qalıb. Halbuki, XX əsrin yeni teatr fəlsəfəsinin yaranmasında Brukun böyük payı var. 

ŞƏHƏR VƏ TEATR ƏLAQƏLƏRİNİN QARŞILIQLI TƏSİR MEXANİZMLƏRİNƏ DAİR BƏZİ MÜLAHİZƏLƏR İnkişaf etmiş peşəkar teatr qurumu hər zaman yüksək mədəniyyətə xas  cəmiyyətlər üçün xarakterik olub. Təsadüfi deyil ki, işlətdiyimiz ərəb mənşəli “mədəniyyət” sözünün kökü şəhər mənasını verir; yəni mədəniyyət, bir növ, şəhərlilərin davranış kodeksi sayılıb. Latın sözü olan “kultura” isə “becərmək”