Artıq, ən azı iki insan ömrü bəs edər ki, ciddi Avropa teatrı eksperiment dövrünü yaşayır. Müxtəlif eksperimentlər birmənalı olaraq hələ də lazımi nəticə verməyib və bu dövrü heç bir halda bitmiş hesab etmək olmaz. Mənə görə, eksperimentlər iki xətt üzrə aparılır və bəzi məqamlarda xətlər kəsişsə də, onlara ayrı ayrılıqda

Qərb teatrının müasir fakturası Avropa və Asiyanın ritual-oyun-tamaşa-performans ənənələrinin qəribə, qəfil və təəccüblü bir simbiozunusərgiləyir. Artıq XX əsrin II yarısından etibarən Avropa teatrının çoxmillətli, beynənlmiləl məkanında Şərq və Qərb teatr poetikaları iç-içə hopmuş bir şəkildə mövcuddur. Bütün XX yüzil boyu Şərq teatr estetikası hətta dünya kino sənətinin inkişafına ifadə üslubiyyəti,

Artlogos yapon rejissor Tadasi Sudzukinin Rusiyanın “Mədəniyyət” qəzetinə verdiyi müsahibəsini təqdim edir: Qısa arayış:  İşləri dünya teatrına çox böyük təsir edən Tadaşi Sudzuki , dünyaca məşhur rejissor, pedaqoq, filosof və teatr nəzəriyyəçisi, SCOT-un qurucusu və rəhbəri, Yaponiyada birinci Beynəlxalq Teatr Festivalının təşkilatçısı (Toqa festivalı) və yeni aktyor sənəti metodunun yaradıcısıdır.

Ervin Piskatorun siyasi teatrı   Birinci Cahan Savaşının sonlarında bəzi alman şəhərlərində özlərini dadaist adlandıran və açıq şəkildə ekspressionizmə qarşı çıxan sənətkarlar qrupu yarandı. Ancaq dadaistlərin nümayişkaranə, ünvansız və adətən, qalmaqallı etirazları tezliklə özünü tükətdi və bu qruplar dağıldı. Dadaizmin bəzi tərəfdarları öz çıxışlarına sosial istiqamət və siyasi dəqiqlik qataraq,

Özünü Antonen Artonun şagirdi sayan və “total teatr”ın tərəfdarı olan, zəngin aktyorluq və rejissorluq təcrübəsinə malik Barronun (1910-1994) teatr, bu sənətin təbiəti, funksiyası, aktyorluq sənəti və s. haqqında müşahidə və mülahizələrindən ibarət kitabının anlatdığı mətləbləri ana dilimizdə əxz etmək imkanı qarşınızdadır. Daxilimizdə teatr necə yaranır Teatr insan qədər qədimdir. O,

Beynəlxalq Teatr Olimpiadasının sədri, “Attis” teatrının yaradıcısı və rəhbəri, məşhur yunan teatr rejissoru Teodoros Terzopulosun Rusiyanın “Vedomosti” qəzetinə verdiyi müsahibə: Teodoros Terzopulos bu gün yunan faciələri üzrə əsas mütəxəssisdir. Adama elə gəlir ki, o yunan teatrı haqqında hər şeyi bilir. Beynəlxalq Teatr Olimpiadasının yaranmasında yaxından iştirak edən, həmin komitənin prezidenti

İncəsənətin hələ istifadə olunmamış imkanlarının dərkini XX əsrin intellektual macərası adlandırmaq olar. Burada biz incəsənətin öz strukturunu və hətta öz funksiyasını dəyişməsinə çalışmasını nəzərdə tuturuq. Bütün incəsənət növləri digər sənət sahələrinin müdaxiləsindən imtina edərək, özlərini təmizləməyə nail oldular və öz mahiyyətlərinə uyğun davranaraq, həyati zəruri olmayanlardan imtina etdilər. Yalnız teatr

Sovet və gürcü rejissoru, ssenaristi, dramaturqu, rəssamı, heykəltəraşı və Qabriadze teatrının yaradıcısı Revaz (Rezo) Levanoviç Qabriadze 1981-ci ildə Tbilisidə Marionet Teatrının əsasını qoyub. Bir çox filmlərin müəllifi olan Rezo pyes yazır, kukla düzəldir və onu öz teatrının səhnəsində canlandırır.    Marionetlər Teatrımız marionet teatrıdır. Dramatik teatrla marionet teatrının iş prinsipi

Romeo Kasteluççi Onun tamaşalarını canlanan tablolar adlandırırlar… Faciə faktın özündədir: “Mən doğulmuşam və təkəm!” Romeo Kasteluççi soyuq, analitik tamaşaları ilə məşhur italyan intellektualı, rejissorudur. Onu postavanqard teatrın nümayəndəsi hesab edirlər. Din, katolik mədəniyyət, zorakılıq, ölüm kimi mövzuların onun üçün xüsusi cazibəsi var. …80-ci illərin sonlarında italyan teatrı ideolojiliyini itirmişdi. Əlbəttə

1989-cu ildə Harold Pinterin “Dağ dili” və “Ad günü”  pyesləri Nyu-Yorkda ilk dəfə səhnəyə qoyulur. Tənqidçi Frank Riç Nyu-York Times qəzetində pyeslərin hər ikisinin eyni “qrotesk final”la bitdiyini və bu finalda müdafiəsiz insanın “naməlum bir quruma xidmət edən səliqəli geyinmiş quldurlar tərəfindən uçuruma itələndiyini” yazmışdı.  Frank Riç belə davam edirdi: