Azərbaycan boyakarı, qrafiki Mikayıl Abdullayevin (1921-2002) yaradıcılığına obrazların pisixologiyasının poetik ümumiləşdiriilməsi, koloritin zənginliyi xasdır. Onun əsərlərində eyni zamanda impressionist sənətin xüsusiyyətləri, plener işığı, təəssürat xarakterli bədii şərhlərə yer alır. Bu xüsusiyyətlər koloritdə, işlənmə üslubunda, personajların ifadəsində dəqiq şəkildə özünü büruzə verir.  Abdullayevin yaradıcılığına  milli ənənələrin, kənd insanlarının əməyi, məişəti, mənəvi

Fransız rəssamı, impressionizmə əhəmiyyətli təsir göstərmiş Jan Batist Kamil Koro (1796-1875) romantizm dövrünün peyzaj ustalarından biridir. Hətta onun “peyzajın kralı” adlandırır, təbiətin təsvirini yüksək poeziyaya çevirdiyini qeyd edirlər. Tədiqiqatçılar Koronun yaradıcılığı ilə sələfləri Kanalettonun, Qvardinin işləri arasında bağ olduğunu deyirlər. Ümumilikdə isə Koronun sənəti çox orijinaldır. Rəssamın əsərləri həmin dövrdə

Tariel Əhmədov 1972-ci ildə Neftçala rayonunun Bankə qəsəbəsində anadan olub. Azərbaycan rəssamlığında özünəməxsus yeri olan sənətçinin əsərləri bugün maraqla qarşılanır. Rəssamın yaradıcılığı əsasən realizm üslubu üzərində qurulmuşdur.  “Hazırda ömrünün qırx altıncı baharını qarşılamağa hazırlaşan rəssam çoxları kimi ali ixtisas təhsili almayıb. Bu sahəyə olan sonsuz sevgisini 1988-1991-ci ildə Tambov (Rusiya) şəhər bədii təmayüllü peşə məktəbində “Xalq sənəti rəssamlığı” ixtisası üzrə təhsil alandan sonra ifadə etməyə başlayıb. İlkin yaradıcılıq nümunələrinin tamaşaçıları da yaxınları

Sovet dövründə əgər şəhərin əhalisi bir milyonu keçirdisə, deməli şəhərin metroya ehtiyacı var idi. Özbəkistan bu mənada sıx yaşayışa malik bir Sovet ölkəsi idi. Şəhərin planlaşdıranlar, 1966-cı ildə baş verən güclü zəlzələdən iki il sonra, 1968-ci ildə Daşkənddə metro şəbəkəsi qurmağın lazım olduğunu bildirdilər. Bu tələb nəticəsində, paytaxtda bir metro

Artlogos 2019-cu ildə auksionlarda satılan 10 ən bahalı əsəri təqdim edir. Əsərlər yalnız “Christie’s” və “Sotheby’s” kompaniyalarında, Nyu-Yorkun digər satış nöqtələri istisna olmaqla satışa çıxarılıb. “Sotheby’s”in özəlləşdirilməsi,  “Christie’s” ilə rəqabətdə ona üstünlük gətirir. 2019-cu ildə auksionda satılan ən bahalı əsərlərin əsas hissəsi 1960-cı ildən sonra yaradılanlardır ki, bu da müasir

Avstriya rəssamı Qustav Klimt (1862-1918) Vyana modernizminin parlaq nümayəndələrindən və Vyanada Secessionun əsasını qoyanlardan biridir. Latıncadan ayırma, xüsusiləşmə mənasını verən bu anlayış altında proqressiv düşüncəli rəssamlar toplanmışdı. Onlar akademizmə (akademik üslub – Avropa incəsənət akademiyalarında formalaşdırılmış və geniş yayılmış peşəkar tədris metodu, bədii dizayn üslubudur. XVI əsrin ortalarında İtaliyada formalaşmağa

Artreview-də yayımlanan sorğudan Oksforddakı Pitt Rivers Muzeyinin kuratoru Den Hiksin “COVID-19 dövründə muzeylər üçün mikro manifest” başlıqlı yazısı. Den Hiks, İngiltərənin oğurladığı Benin bronzları başda olmaqla, Qərb ölkələrinin imperialist sənət talançılığını araşdırır. Yenidən bölüşdürmə: Kolleksiyaların, pulun və gücün bir-neçə zəngin meqapolis şirkətinin əlində cəmləşdiyi illərin ardından, bütün bunların yerli muzeylər

Norveç rəssamı və qrafiki, ekspressionizmin nümayəndələrindən biri Edvard Munkun (1863-1944) yaradıcılığının əsasını ölüm, tənhalıq və eyni zamanda həyat eşqi təşkil edir.  Uşaqlığının çox hissəsini Norveçin paytaxtında keçirən Munkun beş yaşı olanda anası vərəmdən ölür. Atası uşaqlarına çox diqqətli olsa da, dinə fanatik  bağlılığı övladlarına ağır psixi təsir edirdi. Və bu,

İtalyan rəssamı, İntibah dövrününü əhəmiyyətli ustalarından biri Sandro Bottiçelli  ( 1445 – 1510) Florensiya rəssamlıq məktəbinin nümayəndəsidir.  Bottiçelli rəssamlığı erkən italyan intibahının ustalarından biri Filippo Lippidən öyrənib,  freska təsvirinin texnikasını, ornamental detalları və incə koloriti mənimsəyib. Sonra heykəltəraş və rəssam Andrea Verrokyonun Florensiaydakı emalatxanasına daxil olaraq burda, gənc Leonardo da

Fransız rəssamı Jorj Dyumenil de Latur ( 1593 — 1652) XVII əsrin karavacizm üslubunda işləmiş rəssamlarından biridir.   Onun yaradıcılığı ölümündən sonra unudulub və bir də 1940-cı illərdə xatırlanıb.  Laturun yaradıcılığına sərt həndəsi kompozisiya və dini hisslərin gərginliyi xasdır.  Daha çox Karavacconun manerasında işləyən rəssam, təsvirlərindəki gecə səhnələrində yeganə işıq mənbəyini