Altıncı mərtəbədə işlədiyim vaxt pəncərəni hələ gətirməmişdilər, zümzümə ilə otağın işıq kabelini çəkirdim. Şəhərin ən hündür yerində yerləşən bu binada üç gün idi ki, işləyirdim, fevral ayı olduğundan hava tez qaralırdı. Başqa sifarişlərə keçməkdən ötrü işimi tez təhvil verməyə tələsirdim. Əhmədli, “üç buynuz”, teleqüllə – hamısı buradan rahat görünürdü. Gəldiyim

Eyzenşteyn öz xatirələrində yazır ki, 20-ci illərin əvvəlində Baş qərargah Akademiyasının Şərq dilləri bölməsinə daxil olur ki, Moskvaya getmək və incəsənətlə məşğul olmaq imkanı əldə etsin. Gənc yaponşünas Eyzenşteyn haqqında yalnız bu xatirələrə əsasən deyil, həmçinin onun bügünə qədər gəlib-çatmış qeyd dəftərlərindən də xəbər tuturuq. Linqvistik əzablarını təsvir edən Eyzenşteyn

“Milli” sözünə “musiqi” sözü qədər güclü və gözəl anlam verən başqa söz tanımıram. Toplam 7 notun olmasına, alətlərin ölkədən ölkəyə, bölgədən bölgəyə, mədəniyyətdən mədəniyyətə keçməsinə və mənmsənilməsinə baxmayaraq, musiqi hər yerdə millidir. Uzun müddət öz dövləti olmadan yaşamış toplumlarda musiqi, dil və ədəbiyyatla yanaşı, millətləşməni gerçəkləşdirən bir amilə çevrilir. Təsadüfi

Amerika rejissoru Tod Brouninq (1880-1962) qorxu janrının əsasını qoyanlardan biridir. Səyyar sirkdən bəhs edən “Naməlum” (1927) qorxu filmi onun ən təsirli ekran işlərindən sayılır. Xüsusən də aktyor oyununun ustalığına görə mütəxəssislər tərəfindən yüksək dəyərləndirilir. İrland yazıçısı Brem Stokerin  “Drakula” romanı əsasında (1931) çəkdiyi eyniadlı qorxu filmini mütəxəssislər ən inanılmaz sevgi

Espen Xovardsxolm  – XX əsr Norveç yazıçısı və tənqidçisi. “Profil uşaqları”ndan biri. Norveç ziyalılarının təsis etdiyi sol təmaüllü “Profil” jurnalı ətrafında birləşən, 60-cı illərin ortalarında  Norveç ədəbiyyatında  “yeniləşmə” ideyasını irəli sürən  gənc yazarların yaratdığı “Qrup-66” birliyinin üzvü. Yeni hərəkatın iştirakçıları ümumi proqram işləyib hazırlamasalar da, onların əhval-ruhiyyələri və  baxışları müəyyən

Norveç rəssamı və qrafiki, ekspressionizmin nümayəndələrindən biri Edvard Munkun (1863-1944) yaradıcılığının əsasını ölüm, tənhalıq və eyni zamanda həyat eşqi təşkil edir.  Uşaqlığının çox hissəsini Norveçin paytaxtında keçirən Munkun beş yaşı olanda anası vərəmdən ölür. Atası uşaqlarına çox diqqətli olsa da, dinə fanatik  bağlılığı övladlarına ağır psixi təsir edirdi. Və bu,

Avstriya rəssamı Eqon Şile (1890-1918) Avstriya ekspressionizminin parlaq nümayəndələrindən biridir.  Şilenin anası ilə münasibətləri hamar olmayıb. Ərinin ölümündən sonra qadın qızını və oğlunu qardaşının himayəsinə verib. Bu səbəbdən anasına nifrət edən Şile onu atasının ölümündə günahkar bilirdi.  Rəssam artıq populyarlaşanda emosiyalarını “Ölməkdə olan ana”  (“Dead Mother”) portretində ifadə edib. Erkən

Yeddi il əvvəl bitirdiyim universitetin yaxınlığında bir mağaza vardı. Mağazanın qapısının üstündə, çərçivədə qırmızı boyayla “Xatirə” sözü yazılmışdı. Qırmızı rəngi xatirələrə heç cür yaraşdıra bilmirdim. Keçmiş mənim gözümə həmişə ağ-qara rənglərdə görünürdü. Görünür, dükanın yiyəsi keçmişi bu günlə uzlaşdırmaq istəmişdi. Evdə çoxdandan yığılıb qalmış bir xeyli köhnə dəbli paltar vardı.

Mötəbər festivallardan birində dünya kinosunun əhəmiyyətli simalarından biri Federiko Fellininin filmlərinin retrospektivi keçirilib. Və zalın yarıdan çoxu boş qalıb. Təxmin edirəm ki, əgər Harri Potter seriyasından bir film və ya kütləvi mədəniyyətin dahisi Stiven Spilberqin macəra filmi nümayiş olunsaydı, zalda adam əlindən tərpənmək olmazdı. Sənət və kütləviliyin qarşıdurması ara-sıra bizim

Corc Oruellin (Orwell) “Animal Farm” (“Heyvan Ferması”) kitabı haqqında çoxdan bilirdim, amma heç zaman oxumaq istəmirdim. Qarşıma çıxdı deyə, vərəqləməyə başladım. Həvəsim çatmadı, bağladım. Bədii təsvirləri sevmirəm. Əsərdə təsvir olunan problemlərin fəlsəfi, siyasi və tarixi ədəbiyyatda izahına üstünlük verirəm. Məni yanlış anlamayın. Kimsəni bu kitabı oxumaqdan yayındırmaq istəmirəm. Sadəcə bir