– Bilirsiniz ki, dünya və Avropa kinosunda böyük rejissorlar zamanı adlandırılan dövr yaşandı. Lakin, indi həmin dövr artıq bitmiş hesab olunur. Hətta siz belə o dövrün son təmsilçisi hesab olunursunuz. Sizin fikrinizcə, qarşıdakı illərdə bir Tarkovski, Antonioni və ya Bunuelin yetişməsi üçün necə bir şərait olmalıdır? – Bilirsiniz ki, Tarkovski,

Artlogos yapon rejissor Tadasi Sudzukinin Rusiyanın “Mədəniyyət” qəzetinə verdiyi müsahibəsini təqdim edir: Qısa arayış:  İşləri dünya teatrına çox böyük təsir edən Tadaşi Sudzuki , dünyaca məşhur rejissor, pedaqoq, filosof və teatr nəzəriyyəçisi, SCOT-un qurucusu və rəhbəri, Yaponiyada birinci Beynəlxalq Teatr Festivalının təşkilatçısı (Toqa festivalı) və yeni aktyor sənəti metodunun yaradıcısıdır.

30 Aprel Saşa Mişurinlə yenə Dostoyevskidən danışdıq. Əlbəttə, film haqqında ilk öncə yazılmalıdır, necə çəkiləcəyi məsələsini danışmaq üçün hələ tezdir. Dostoyevskinin romanlarına filmini çəkməyin heçmi mənası yoxdur ? Onun özü haqqında bir film çəkməliyik. Şəxsiyyəti haqqında, tanrısı, şeytanı, çalışmaları haqqında. Tolya Solonitsindən əla Dostoyevski olar. 18 Fevral Dostoyevskinin “Cinayət və

Ötən əsrin otuzuncu illərindən başlayaraq KİV sırasına daxil olan televiziyanın ictimai fikrə fəal təsiri postqutenberq erasının başlanğıcı oldu və ən azı, Almaniya kimi nəhəng bir ölkə daxilində qəzet, jurnal kimi mətbuat növlərini istər-istəməz, arxa plana atdı. Ən maraqlısı budur ki, yeni yaranan televiziya efirinin canlılığı ekran sənətinin nəzəri prinsiplərinin inkişafına

Məni fabrikdən çıxarıb onların evinə aparana kimi heç vaxt düşünməmişdim. Yəni, ehtiyac olmamışdı. Kondisionerli anbarda daxilimdə gəzdirdiyim Samsung televizoru ilə üç ilə yaxın yaşadım. Sonra məni Bakıda, təxminən Xırdalan ərazisində bir bina evinə qaldırdılar. Televizoru götürüb məni də bir kənara qoydular. İlk dəfə evdə səs-küy olanda gözlərim açıldı, atdıqları pult

Beynəlxalq Teatr Olimpiadasının sədri, “Attis” teatrının yaradıcısı və rəhbəri, məşhur yunan teatr rejissoru Teodoros Terzopulosun Rusiyanın “Vedomosti” qəzetinə verdiyi müsahibə: Teodoros Terzopulos bu gün yunan faciələri üzrə əsas mütəxəssisdir. Adama elə gəlir ki, o yunan teatrı haqqında hər şeyi bilir. Beynəlxalq Teatr Olimpiadasının yaranmasında yaxından iştirak edən, həmin komitənin prezidenti

“Yazmağa nə vaxt başlamısınız?” “On-on bir yaşındaydım, Mobileyə yaxın yaşayırdıq. Şənbə günləri şəhərə diş həkiminə gedirdim. Bir gün “Mobile” qəzetinin təşkil etdiyi Sanşayn Klubuna (Sunshine Club) qoşuldum. Uşaqlar üçün yazı, rəsm boyama səhifələri vardı, şənbə günləri günortadan sonra isə pulsuz koka-kola və Nehi ilə şənlik keçirirdilər. Səhv eləmirəmsə, qısa hekayə

Romeo Kasteluççi Onun tamaşalarını canlanan tablolar adlandırırlar… Faciə faktın özündədir: “Mən doğulmuşam və təkəm!” Romeo Kasteluççi soyuq, analitik tamaşaları ilə məşhur italyan intellektualı, rejissorudur. Onu postavanqard teatrın nümayəndəsi hesab edirlər. Din, katolik mədəniyyət, zorakılıq, ölüm kimi mövzuların onun üçün xüsusi cazibəsi var. …80-ci illərin sonlarında italyan teatrı ideolojiliyini itirmişdi. Əlbəttə

Əslində bu yazıda elə lap öncədən – incəsənətin özü başdan-başa paradoksdur! – söyləmək olardı. Və bu da doğru olardı, çünki yüksək incəsənəti sırf əyləncə deyil, insanın daima dünyanın dərkinin cəhdi kimi qəbul etsək, lap kiçicik araşdırmada incəsənətin, incəsənət tarixinin hansısa məntiqi varsa belə, onun da paradokslardan ibarət olduğu qənaətinə gələrdik.

Olub ki, heç ətrafınızda çoxlu adam olduğu halda özünüzü tənha, tamamilə kimsəsiz hiss edəsiniz?! Adətən belə hallar çox ani baş verir. Səbəbsiz də olmur. Bir anda özümüzü kədərin ağırlığı altında qarmaqarışıq emosianal barmaqlıqlar arasına sıxışmış halda görürük. Şüurumuzu örtmüş intəhasız əzab duyğusu qəlbimizə zəhərli titrəyişlər ötürərək oranı qəm ocağına çevirir.