Vaxtdır Saat 10:00, Səhərdir. Yəqin o qədər də gecikməmişəm həyata.   Dünən gecəki Günləri bir birindən ayırmaq istəyirəm. Amma dünən həmişə arxamdan gəlir. Kölgə kimi, tərk edilən sevgili kimi, günahkar aşıq kimi. Sahibinin arxasınca sürünən vəfalı, qara it kimi. Vəfalı qara itim, dünənim, canım, gəl birlikdə sürünək. Ya da burax,

YUXU Uyuyan pərilərin mürgüsündən qopmuşam Yuxudan necə əl çəkim… Yuxudan yoğrulmuşam… Yuxuya doğulmuşam Yuxudan necə əl çəkim… Qaranlıq gecələrin şirin yuxularından yuxuya oyanmışam. Yuxuda öyrənmişəm görməyi, eşitməyi Yuxusuz yaşamağı… Oyatma məni! Yuxusuz yaşamağı tanımır yatmış varlığım Bəlkə yoxluğumdu yuxusuzluqda tənha? Varlığımı gözləyir, gözlərimi istəyir Baxsın yuxusuzluğa , duysun oyanıqlığı Canımı

Onları sayırdıq, öz kiçik kəndimizin səmasında. Mavi alaqaranlıq bir gecədə ulduz sayırmış kimi. Quyruqlu ulduzlar kimi uçuşurdular başımızın üstündən. Hələ arzularımız böyüməmişdi. Biz, o kiçik kəndli uşaqlar xoşbəxt ola bilmək üçün arzulara ehtiyac duymayacaq yaşlarda idik. O kiçik kəndin səmasında ilk top gülləsindən sonra biz – o kiçik kəndli uşaqlar

(Maradona üçün)   İnsanlar “qızıl dövr”ü xərcləyib qurtarıblar. İndi dünyanın yenidən və bəlkə də əbədi (ürəyi) DAŞ dövrüdür. Bütün qüvvəsini, sevgisini bir-birini didib-parçalamağa, bir-birinə mane olmağa xərcləmiş insanlar “Red Bull” içib, enerji yığmaq istəyirlər. Zamanın dilini bilməyən Qara Qitənin adamları “Heyyy adamlar, biz də sizinlə eyni dünyada yaşayırıq!” deyə bilmədiklərindən

Düz dörd həftə keçib, amma Sandor Nidelmanın öldüyünə inanmaq mənə hələ də çətin gəlir. Yandırılma mərasimində mən də iştirak edirdim. Oğlu xahiş etmişdi ki, elə hazır ocaq qalamışkən marşmalov da bişirək, amma aramızda çox az adam kədərimizdən başqa nəsə düşünə bilərdi. Nidelman cənazəsi məsələsində daim çox narahat idi. Bir dəfə

Frans Kafkaya ithaf olunur. Bu həyatın ləzzətləri  həyatın öz həzzləri deyil, bizim daha uca bir həyata yüksəlmək qorxumuzun həzzidir. Bu həyatın əzabları həyatın öz iztirabları deyil, bu, qorxudan özümüzə etdiyimiz əziyyətdir. – Frans Kafka Kafka tənqidçinin çox az şey deyə biləcəyi bir ədəbi janrın – pritçanın  böyük, olsun ki, görkəmli

Rejissor Vim Venders ( Wilhelm Ernst “Wim” Wenders) 1945-ci ildə Almaniyada anadan olub. Məktəbi bitirəndən sonra (1963) dörd semestr tibb, psixologiya və sosiologiyanı öyrənib. 1966-cı ilin oktyabrında Parisdə IDHEC kino məktəbinə daxil olmağa çalışıb, lakin müsabiqədən keçə bilməyib.  1967-ci ilin sentyabrına qədər qravüra emalatxansıda işləyib və Fransız sinematekasının daimi qonağına çevrilib.

[dflip id="2147"][/dflip]